چگونه با نوجوان خود ارتباط برقرار کنیم؟ عصر مدرن
هر خانواده زمانی بهتر خواهند شد که نوجوان انها به صورت آزادانه با آنها ارتباط برقرار کنند.ولی به نظر شضما چگونه میتوان ارتباطات بهتری را القا کنیم؟ تحقیق تجربی در این زمینه بیان کرده است که : همیشه باید سیگنال های حیاتی مربوط به گوش دادن فعال و حمایتی را در اختیار فرزند خود قرار دهیم. این کار باعث میشود که آنها احساس بهتری داشته باشند. همینطور آنها تشویق میشوند که به ما بیشتر اعتماد کنند.
دوران نوجوانی می تواند دوران سختی باشد. بسیاری از کودکان با مشکلات عاطفی دست و پنجه نرم می کنند و برخی از آن ها دچار مشکلات رفتاری می شوند. والدین چگونه می توانند به آن ها کمک کنند؟
حساسیت و پاسخگویی مهم است (همانطور که در جای دیگر توضیح دادم، می تواند کودک شما را از استرس سمی محافظت کند).
همچنین مهم است که نیازهای روزافزون نوجوان خود را برای خودمختاری تشخیص دهید.
و یکی از اساسی ترین مولفه ها؟
صحبت. ارتباط باز، دوستانه و مؤثر.
چنین ارتباط باکیفیتی می تواند روابط را بهبود بخشد و والدین را در مورد چالش هایی که فرزندانشان با آن مواجه هستند، آگاه نگه دارد. همچنین می تواند به کودک کمک کند تا با احساسات دشوار کنار بیاید.
از طرف دیگر، نقص های ارتباطی با پیامدهای منفی مرتبط هستند. به عنوان مثال، نوع مشکلی را در نظر بگیرید که روانشناسان به آن برچسب رفتارهای مخرب، پرخاشگرانه یا ضداجتماعی می زنند.
در سراسر جهان در مکان هایی متفاوت از چین، ایتالیا، کنیا، سوئد، و ایالات متحده، اگر کودکان عادت به حفظ اسرار از والدین خود داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که رفتارهای خارجی از خود بروز دهند.
پس چگونه می توانیم کیفیت ارتباطات والدین را بهبود بخشیم؟
زنان با حالت چهره نگران و علاقه مند به سمت کسی که با او صحبت می کند متمایل می شوند.
مطالعه اخیر پاسخ هایی را ارائه می دهد.
نتا واینستین و همکارانش به روش هایی که والدین به صحبت های فرزندانشان گوش می دهند علاقه مند بودند. چگونه گوش دادن والدین بر نوجوانان تأثیر می گذارد؟
به طور خاص، محققان می‌خواستند گوش دادن با کیفیت متوسط و نیمه حواس‌پرتی را با چیزی متفاوت مقایسه کنند: گوش دادن با دقت، همدلانه و با کیفیت بالا.
بنابراین آنها مجموعه‌ای از عکس‌های طبیعت‌گرایانه و فیلم‌برداری شده را برای تماشای بچه‌ها ایجاد کردند – مکالمات بین یک نوجوان و مادرش.
در مجموع چهار تصویر وجود داشت که هر کدام سناریوی متفاوتی را نشان می‌داد:
اعترافی با گوش دادن والدین با کیفیت بالا. نوجوان پشیمانی خود را در مورد استفراغ به اشتراک می گذارد و مادرش رفتار گوش دادنی مراقبانه و با دقت نشان می دهد.
اعترافی با گوش دادن والدین با کیفیت متوسط. نوجوان همان احساساتی را دارد که در بالا ذکر شد، اما مادرش بیشتر حواسش پرت است.
افشای احساسات جریحه دار شده با گوش دادن والدین با کیفیت بالا. نوجوان پس از رد شدن توسط همسالان (به دلیل امتناع از واپس زدن)، احساس بیگانگی و جریحه دار شدن خود را به اشتراک می گذارد. مادر مهارت های عالی گوش دادن را در کل نشان می دهد.
افشای احساسات جریحه دار شده تنها با گوش دادن والدین متوسط. نوجوان همان داستان را تعریف می کند، اما در این مورد مادر با حواس پرتی بیشتری پاسخ می دهد.
نگاره ها با کمک دوازده متخصص از جمله محققان، درمانگران و مشاوران تکمیل شد. سپس محققان به مرحله بعدی رفتند:
آنها بیش از 900 نوجوان را در بریتانیا – بچه های 13 تا 16 ساله – به خدمت گرفتند و به طور تصادفی به هر نوجوان اختصاص دادند تا فقط یکی از فیلم ها را تماشا کند.
بنابراین هر بچه ویدیویی را که به او اختصاص داده بود تماشا کرد. سپس از نوجوانان خواسته شد که موافقت یا مخالفت خود را با مجموعه ای از جملات مانند زیر ارزیابی کنند:
اگر من در این موقعیت جوان بودم و با مادرم صحبت می کردم، احساس صمیمیت و صمیمیت می کردم.»
“اگر من به جای جوانی بودم که در این موقعیت با مادرم صحبت می کردم، احساس آزادی می کردم که همانی باشم که هستم.”
اگر من جوانی بودم که در این سناریو صحبت می‌کرد، احساس می‌کردم که یک شکست خورده هستم.»
همچنین از نوجوانان در مورد باز بودن در آینده نظرشان پرسیده شد:
«فکر می‌کنید چقدر، اگر اصلاً باشد، بچه‌ای که در ویدیو وجود دارد، در آینده بعد از مکالمه‌ای که داشتند، چیزهای زیر را به مادرش می‌گوید؟»
بچه ها چه می گفتند؟
پاسخ های آن ها تا حدی به نحوه رفتار مادر در تصاویر ویدئویی بستگی داشت.
هنگامی که مادر مهارت های گوش دادن با کیفیت بالا را نشان داد، کودکان احساس نزدیکی بیشتر، استقلال و ارزش خود را گزارش کردند.
این برای هر دو مکالمه “اعتراف” و “احساس آسیب دیده” صادق بود. و تفاوتی که گوش دادن با کیفیت بالا ایجاد کرد، با تأثیرات متوسط بر نزدیکی و رفاه، و تأثیرات بزرگ بر پیش‌بینی‌های افشای آینده، قابل توجه بود.
به پیامی امیدوارکننده می‌افزاید. ما می توانیم با شنوندگان خوب بودن، ارتباط با نوجوانان خود را تقویت کنیم. اما شنونده خوب بودن به چه معناست؟
چک لیستی از سیگنال های گوش دادن که باید هنگام برقراری ارتباط با نوجوان خود ارسال کنید
همانطور که نتا واینستین و همکارانش توضیح می دهند، گوش دادن با کیفیت بالا به این معنی است که ما باعث می شویم مردم احساس امنیت و حمایت کنند. ما شواهد واضحی در اختیار آن ها قرار می دهیم که به آن ها توجه می کنیم. ما به آن ها اجازه می دهیم احساسات خود را بدون منفی عمل کردن ابراز کنند.
چگونه می توان با این موارد ارتباط برقرار کرد؟ عمدتاً از طریق سیگنال‌های غیرکلامی به نام «پشت کانال»، از جمله این سیگنال‌های برجسته‌شده در مطالعه واینستین:
با فردی که در حال صحبت است ارتباط چشمی مداوم برقرار کنید.
از زبان بدنی استفاده کنید که بیانگر باز بودن و پذیرا بودن باشد. به جلو خم شوید، سر خود را به جلو خم کنید.
با تکان دادن سر یا ایجاد صداهای غیرکلامی کمی مانند «ممممم» یا «آه»، نشان دهید که منظور گوینده را متوجه شده اید.
نیت های دوستانه را با بیان اظهارات حمایتی نشان دهید، مانند «از اینکه آن را با من به اشتراک گذاشتید متشکرم. تصور می کنم برای شما آسان نبود.»
چگونه می توان با این موارد ارتباط برقرار کرد؟ عمدتاً از طریق سیگنال‌های غیرکلامی به نام «پشت کانال»، از جمله این سیگنال‌های برجسته‌شده در مطالعه واینستین:
با فردی که در حال صحبت است ارتباط چشمی مداوم برقرار کنید.
از زبان های بدن که بیانگر باز بودن و پذیرا بودن هستند استفاده کنید. سر خود را به جلو خم کنیدو با تکان دادن سر یا با ایجاد صداهای غیر کلانی کمی از جمله «ممممم» یا «آه»، نشان بدهید که متوجه منظور گوینده شده اید. نیت های دوستانه و صمیمی را با ابزار اظهارات حمایتی نشان دهید، مثل «از اینکه آن را با من به اشتراک گذاشتید متشکرم. تصور می کنم برای شما آسان نبود.»
نحوه برخورد با نوجوان خطاکار
- از میزان استرس خود آگاه باشید
- با فزرند خود دوست باشید
- به او کمک کنید تا بتواند عامل محرک را پیدا کند
- ایجاد مرزهای مشخص در رفتار با نوجوانان
- بدون قضاوت کردن به حرفهای آنها گوش دهید
