3 خبر علمی باور نکردنی که در سال 2021 رخ داد

1.همانطور که پایگاه تحقیقاتی رشد می کند، ممکن است یک مورد اگر نباشد، اما زمانی که ما ET را پیدا کنیم

جایی در اعماق کیهان، زندگی می تواند در نوع عجیبی از سیاره رشد کند. این دنیای بیگانه تقریباً 2.6 برابر بزرگتر از زمین، گرم و پوشیده از اقیانوس خواهد بود، با جوی سرشار از هیدروژن. انسان‌ها نتوانستند در آنجا زنده بمانند، اما شاید بتوانیم موجوداتی را که این کار را می‌کنند شناسایی کنیم. حتی ممکن است بتوانیم این تشخیص را انجام دهیم – و تأیید کنیم که در جهان تنها نیستیم – در دو یا سه سال آینده.

این ایده رادیکال از سوی محققان دانشگاه کمبریج می آید که در ماه آگوست مقاله ای درباره وجود چنین جهانی منتشر کردند. محققان به دسته ای که چنین دنیایی به آن تعلق دارد، سیارات Hycean لقب داده اند.

اگر وجود سیارات Hycean تایید شود، می‌تواند جستجوی حیات فرازمینی را با توربوشارژ کند، زیرا شناسایی نشانه‌های زیستی از چنین جهان‌هایی به طور بالقوه بسیار آسان‌تر از انجام همین کار برای سیارات مشابه زمین است. به علاوه، بسیاری از سیارات فراخورشیدی شناخته شده می توانند در این کلاس قرار گیرند.

دکتر نیکو مادوسودان، نویسنده این مطالعه، گفت: «پیشرفت اساسی در اینجا این است که این ایده جستجو برای زندگی در جاهای دیگر را گسترش داده و تسریع خواهد کرد. “از لحاظ عملی، به معنای واقعی کلمه شانس ما را افزایش می دهد.”

به طور سنتی، ستاره شناسان آسمان را برای نشانه هایی از اکسیژن، متان و سایر نشانگرهای زیستی که در مقادیر زیاد توسط میکروارگانیسم های اینجا روی زمین تولید می شوند، اسکن می کردند.

مادهوسودان گفت: «در دنیاهای Hycean، ما به دنبال مولکول هایی مانند متیل کلرید و دی متیل سولفید خواهیم بود. اینها نیز توسط زندگی تولید می شوند، اما در مقادیر بسیار کمتر – چیزی که وقتی در جهان های Hycean اتفاق می افتد مشکلی نیست.

او گفت: «قابلیت رصد اتمسفر این [سیارات] آنقدر خوب است که حتی اگر این مولکول‌ها یک قسمت در میلیون وجود داشته باشند، باز هم قابل مشاهده خواهند بود».

مادوسودان امیدوار است از تلسکوپ فضایی جیمز وب، بزرگترین تلسکوپ فضایی که تا کنون ساخته شده است، استفاده کند. او بر این باور است که تنها چند ساعت آموزش در یک سیاره Hycean طول می کشد تا تلسکوپ بتواند با استفاده از طیف سنجی ترانزیت (تکنیکی که در آن محققان تغییرات نور ستارگان را در اتمسفر سیاره ای که از جلو می گذرد اندازه گیری کنند) از آن).

هر چقدر که چنین کشفی مهم باشد، سؤالات بیشتری را نیز در پی خواهد داشت. یک سوال اساسی می تواند این باشد: آیا زندگی در چنین محیط هایی امکان پذیر است؟ و چگونه حیات در این سیاره سرچشمه می گیرد؟ مادوسودان گفت: باید مشاهدات بعدی بیشتری انجام دهید تا مشخص کنید که آیا [آنچه می‌بینید] واقعاً نشانه‌ای از زندگی است یا خیر.

“ممکن است در اینجا در خطر بیان یک بیانیه بزرگ باشم، اما این می تواند نقطه ورود ما به زیست شناسی فرازمینی باشد. اما اگر در این مورد از من نقل قول می‌کنید، لطفاً روشن کنید که با احتیاط می‌گویم!»

2.آیا نئاندرتال ها می توانند مانند ما صحبت کنند؟

صحبت‌های بزرگی از دیرینه‌شناسان امسال، که ادعا کردند نئاندرتال‌ها توانایی شنیدن – و احتمالاً صحبت کردن – را دارند، درست مانند ما انسان‌های خردمند.

زمانی که به‌عنوان غارنشینان بی‌فرهنگ نادیده گرفته می‌شدیم، دیدگاه نسبت به پسرعموهای تکاملی ما در سال‌های اخیر تغییر کرده است. مثلاً ممکن است لباس های زینتی پوشیده باشند. ما مطمئناً DNA را با آنها به اشتراک می گذاریم، و اکنون محققان معتقدند که شانس خوبی وجود دارد که آنها قادر به برقراری ارتباط کلامی پیچیده باشند.

این نتیجه توسط محققانی در مادرید به دست آمد که مدل‌های سه بعدی از ساختار گوش نئاندرتال‌ها را ساختند و به آنها اجازه می‌داد فرکانس‌هایی را که می‌توانستند بشنوند، مدل کنند. شنوایی نئاندرتال ها با فرکانس هایی در حدود 4 تا 5 کیلوهرتز هماهنگ شده است که اتفاقاً با اکثر صداهای گفتاری انسان مطابقت دارد. محققان معتقدند اگر می توانستند آن را بشنوند، شانس خوبی وجود دارد که بتوانند آن را بیان کنند.

3.امسال چه چیزی در مریخ پیدا کردیم؟

سال 2021 سال شلوغی برای سیاره سرخ بوده است. سه ماموریت در فوریه وارد شدند، هفت ماه قبل از آن برای استفاده از همسویی زمین و مدار مریخ، رویدادی که فقط هر 26 ماه یک بار اتفاق می‌افتد.

اولین ماموریتی که در 9 فوریه وارد مدارگرد امید امارات متحده عربی شد، اولین ماموریت سیاره ای این کشور بود. هدف این فضاپیما مطالعه آب و هوای گذشته و حال مریخ از مدار است. برخلاف ماموریت‌های قبلی دیگر آژانس‌های فضایی، که تنها به مکان‌های خاص در همان زمان نگاه می‌کردند، هوپ به تغییرات در طول روز نگاه می‌کند. با گذشت زمان، تغییرات روزانه، ماهانه و سالانه مریخ را زیر نظر خواهد گرفت تا تصویری جامع از وضعیت آب و هوا در سیاره سرخ ایجاد کند.

ورود بعدی – Tianwen-1، متعلق به آژانس فضایی ملی چین (CNSA) – یک روز بعد، در 10 فوریه به مریخ رسید. این فضاپیما چند ماه اول خود را در مریخ به بررسی سطح از مدار گذراند و برای مرحله بعدی ماموریت شناسایی کرد: فرود آمدن مریخ نورد Zhurong. CNSA در نهایت یک سایت را در Utopia Planitia انتخاب کرد و در 22 مه با موفقیت به پایان رسید.

هدف اصلی این ماموریت آزمایش توانایی چین برای عملیات روی سطح مریخ بود و راه را برای ماموریت های آینده هموار کرد، با این حال، مدارگرد و مریخ نورد هر دو مجهز به دوربین، رادار و طیف سنج هایی هستند که به بررسی سطح سیاره و بررسی سطح سیاره ادامه خواهند داد. جو

اما، در 18 فوریه – قبل از اینکه ماموریت تیان‌ون-1 محل فرود مریخ نورد ژرونگ را پیدا کند – آخرین و بزرگترین ماموریت از این سه مأموریت در قالب فرودگر استقامت ناسا به مریخ رسید. این در دهانه Jezero، نزدیک جایی که به نظر می رسد محل دلتای رودخانه گذشته است، فرود آمد، و آن را به مکانی عالی برای مطالعه تاریخچه آب در سیاره سرخ و قابلیت سکونت بالقوه آن در گذشته تبدیل کرد.

Perseverance دقیقاً مبتنی بر طراحی قبلی خود، کنجکاوی است، اما یک مکمل اصلی دارد – مجموعه ای از ابزارهای اختصاص داده شده به حفاری و ذخیره نمونه های سنگ از سطح مریخ. اما اگرچه Perseverance یک زمین‌شناس رباتیک بسیار مجهز است، فقط چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانید روی یک مریخ نورد بسته و به مریخ بفرستید.

برای درک واقعی این سیاره (به ویژه اگر بخواهیم شواهدی از هر گونه حیات گذشته پیدا کنیم) دانشمندان باید بتوانند یک نمونه مریخی را در بهترین آزمایشگاه های زمین مطالعه کنند. پشتکار نشان دهنده اولین گام در این فرآیند است. چند سال آینده را صرف سفر در سراسر دهانه Jezero خواهد کرد و تا 43 نمونه سنگ را جمع‌آوری می‌کند و سپس برای ماموریت بازگشت نمونه (در حال حاضر توسط ناسا با همکاری آژانس‌های فضایی اروپایی و ژاپنی در حال برنامه‌ریزی است) برای جمع‌آوری نگه می‌دارد. و به زمین بازگردند.

Perseverance تلاش کرد اولین نمونه خود را در 5 آگوست جمع آوری کند، اما روز بعد متوجه شد که ظرف نمونه خالی است، زیرا به نظر می رسد سنگ با بیرون کشیدن آن از زمین فرو ریخته است. مریخ نورد به سمت صخره ای با ظاهر جامدتر به نام Rochette حرکت کرد و اولین نمونه خود را با موفقیت در 7 سپتامبر ذخیره کرد.